Zoek lotgenoten
op en ga samen kamperen. Het is goedkoop, gezellig en praktisch. Voorwaarde is
wel dat je min of meer sympathieke lotgenoten vindt en dat het weer wat
meevalt.
Je krijgt het
weer dat je verdient. Het slaat nergens op, maar toch wordt het gezegd.
Het moet één van mijn lotgenoten geweest zijn
die de weergoden serieus op de tenen getrapt heeft, want ik was het niet. Zo
sympathiek kunnen ze dus niet geweest zijn, mijn lotgenoten.
En toch was het
weer eens heel plezant. Een beek is een beek, dus de kinderen hoorden we niet
klagen. En met die gore-tex jassen en broeken van tegenwoordig is het ook heel
gezellig aperitieven bij de zon die waarschijnlijk ergens aan het ondergaan is
achter dat onweersfront.
Er kwamen
regelmatig andere kampeerders langs om te vissen naar de context van ons
gezelschap. Of we een religieuze gemeenschap waren? Of een jeugdbeweging? Of
een groep alleenstaande vrouwen? En als we dan vertelden dat we onze mannen
gewoon thuis hadden achtergelaten, las ik medelijden in de ogen van de
curieuzeneuzen. En dat begrijp ik wel:
je zal maar als man alleen thuis moeten blijven en al de ambiance met
vier vrouwen en tien kinderen missen.
Eén weergod toonde soms wat barmhartigheid |
10 kleine eendjes |
Zo tussen de buien door, ziet het er daar echt wel tof uit! (Tenzij jullie met z'n allen in die ene tent moesten slapen, dan was het volgens mij hels ;-)
BeantwoordenVerwijderen